Wetenschap vs. Weten

Weten? Dan denken we al snel aan wetenschap, en bij wetenschap denken we al snel aan wetenschappelijk onderzoek dat moet bewijzen dat acupunctuur werkt. Als u net als ik op het N.V.A.-congres bent geweest weet u dat inmiddels bewezen is dat acupunctuur werkt. In ieder geval statistisch gezien bij 300.000 Duitsers met last van onder meer migraine, arthrose en menstruatiepijn. En verder weet u dan dat moxeren van Blaas 67 een duidelijke besparing kan opleveren in de kosten van de gezondheidszorg - in geval van stuitligging natuurlijk.

Opmerking: Op het plannetje dat ik onderaan deze column heb gelanceerd is nooit door iemand gereageerd. Dat had betekend dat ik de kar zelf heel erg had moeten gaan trekken. In de tijd dat ik deze column schreef begon ik ook met lesgeven. Ook een manier om de acupunctuur te verspreiden, èn een tijdrovende bezigheid. Maar als u er voor voelt om dit plan nieuw leven in te blazen, laat het me weten, wie weet wat we kunnen bereiken.

Waarvoor is dit soort onderzoek nodig (en voor de duidelijkheid: ik vermoed en vrees dat het nodig is)? Alleen dit soort onderzoek wordt serieus genomen door de rest van de 'wetenschappelijke' wereld en door bijvoorbeeld zorgverzekeraars. Als ik een zorgverzekeraar was wist ik het wel: ik bood verloskundigen en gynaecologen een uitgebreid voorlichtingspakket over moxeren van Blaas 67 aan, inclusief kortingsbon voor twee dozen moxa voor de prijs van één, en een enquete over de ervaringen met dit punt - uit de inzendingen wordt een winnaar getrokken die een reis naar China wint. Exit acupuncturisten voor dit lucratieve stukje. Niet dat ik dat erg zou vinden, maar of het 'ons' helpt weet ik niet zo zeker.

Wij allen varen er financieel wel bij dat acupunctuur wordt vergoed door zorgverzekeraars, het zou leuk zijn als ons werk serieus wordt genomen door 'reguliere' collega's, dus waar zeur ik eigenlijk over? Eerlijk gezegd wou ik gaan stoppen met zeuren. Het lijkt me tijd om mijn, om ons echte werk serieus te nemen. Het werk wat ik doe is niet '300.000 mensen dusdanig behandelen dat ze gemiddeld vier in plaats van acht dagen per week hoofdpijn hebben', en volgens mij doet u dat ook niet. Het pleidooi van Jan Schroën op het N.V.A.-congres, helemaal aan het eind van zijn lezing over een wetenschappelijke benadering die meer uitgaat van levende systemen, voor een 'n=1' onderzoekopzet heeft me aan het denken gezet. Wij weten eigenlijk nauwelijks van elkaar hoe we als individuele behandelaars individuele mensen behandelen, wat voor resultaten we behalen bij deze individuele mensen - zowel wat betreft klachten als wat betreft andere veranderingen die we met onze naaldjes, aanwezigheid, vragen en opmerkingen, kruiden enz. teweegbrengen. En de buitenwereld weet dat al helemaal niet.

In 1997 verscheen wat dat betreft een mooi boek: Acupuncture in Practice, onder redactie van Hugh MacPherson en Ted Kaptchuk. Veertig ervaren acupuncturisten vertelden één casus uit hun praktijk, en elk hadden ze hun eigen aanpak. Sommige van die beschrijvingen kon ik in die tijd nog niet volgen, omdat ik de systemen niet kende. Wel was mij toen al duidelijk dat - hoe verschillend ook - deze behandelingen verschil uitmaakten voor de betreffende patiënten.

Project n=1

Welnu, hier is mijn plan: Graag zou ik met een aantal ervaren acupuncturisten (qua jaren werkervaring, qua aantal patiënten per week, qua geworteld zijn in hun respectievelijke traditie) een groot aantal van dit soort beschrijvingen verzamelen. Internet is wat dat betreft geweldig, graag zet ik voor dit doel een website op. Wilt u meedoen of bent u benieuwd? Kijk dan op www.de-kraanvogel.nl/meedoen.html voor een voorlopige uitwerking van dit plan. Als 10 mensen meedoen en iedere maand een casus insturen tikt dat al behoorlijk aan. Het zijn er (nog...) geen 300.000, maar de kracht van acupunctuur wordt er waarschijnlijk een stuk zichtbaarder door voor wie wil weten wat acupunctuur kan betekenen voor hem of haar, of voor zijn of haar patiënten. En ook voor acupuncturisten kan het inspirerend zijn om te lezen over de belevenissen en resultaten van collega's. We hebben een prachtig vak, en dat mag gezien worden!

Koos van Kooten
april 2007