Intentie

Sinds enige tijd speel ik weer een muziekinstrument. Een blaasinstrument, een dulciaan, dat is een ouderwets soort fagot. Je maakt dus geluid door lucht tussen twee rietjes door in een buis te blazen, en die buis eindigt in een groot stuk hout met gaatjes voor je vingers. Door de vingers in een bepaalde stand te zetten wordt de vibratie van de lucht in het stuk hout dusdanig beïnvloed dat er een toon uit komt met een redelijk vooraf vast te stellen hoogte. En daar wordt het interessant. Op één van mijn eerste lessen zei mijn leraar: "zet je vingers nu eens alsof je een E speelt, en stel je dan voor dat je een Es gaat blazen". En wat kwam er? Juist, een Es. Een halve toon lager dus. Een halve toon hoger lukt ook, een hele toon ook nog wel!

Kijk, dat vind ik nou spannend. Niet dat je toon hoger wordt door harder te blazen of het riet meer samen te knijpen, dat snap ik ook nog wel. Maar dat je, terwijl je net twee weken op zo'n toeter speelt, puur door je een toon voor te stellen, hem kunt spelen terwijl je je vingers 'fout' neerzet, dat tovert een heel brede grijns op mijn gezicht (kun je niet echt goed meer blazen, trouwens).

Intentie

Hoe ver kun je dit verschijnsel doortrekken? Waarschijnlijk heel ver. Dus stel dat ik bij een patiënt de intentie heb om stagnatie in Hout te verminderen zodat Vuur meer gevoed wordt (niet onbelangrijk bij sommige mensen met depressie, bijvoorbeeld), en ik kies daarvoor om één of andere niet te achterhalen reden punten die daarvoor niet bedoeld zijn, wat gebeurt er dan? Is dit het geheim van mensen die vrijwel alle patiënten met maar één punt behandelen? Ik las laatst over een Japanner die iedereen met Nier 3 behandelde, met fantastisch resultaat.

Wordt acupunctuur of kruidengeneeskunde daarmee makkelijker? Waarschijnlijk niet echt. Maar gepriegel in de marge (moet het nu perse dit punt zijn, of toch dat punt...), of richtingenstrijd wordt vermoedelijk minder nodig. Je kunt je aandacht dan meer richten op de intentie dan op de precieze uitvoering. En wat mij betreft zijn er meer en minder wenselijke intenties.

Klachten wegwerken

De meest gebruikelijke intentie in de gezondheidszorg (what's in a name?) is 'zorgen dat klachten overgaan'. De N.V.A. heeft vermoedelijk op de jaarvergadering besloten om voor 30.000 euro per jaar alle Nederlanders over de zegeningen van acupunctuur te vertellen. Elke paar maanden een nieuw mediabombardement. Dan moet je natuurlijk wel een aantrekkelijke boodschap brengen, en doorgaans is die boodschap: "acupunctuur is geweldig als je van klacht X of probleem Y af wilt". Zo verdient de PR zich terug, in de vorm van "meer klandizie voor u als kwaliteitsacupuncturist/herbalist", is de bedoeling.

Patronen behandelen

Máár, staat er dan in zo'n aantrekkelijke boodschap ("ik wist me geen raad met mijn diarrhee, tot mijn acupuncturist vaststelde dat er een tekort aan Energie van de Milt was"), acupunctuur is Anders! Acupunctuur gaat uit van de hele mens. Acupunctuur behandelt geen klachten of ziektes, acupunctuur behandelt Patronen. Ieder mens is uniek. Mooi hoor, acupunctuur. Dus eigenlijk is de intentie van een acupuncturist om een Patroon zo te veranderen dat iemand minder last heeft van zijn, oeps, daar kwam toch ineens weer een aap uit de mouw. Lastig hoor, je zet je vingers op E, en je speelt een ...?

Soms wordt het ineens muziek

Nog een laagje dieper. Wij acupuncturisten bevorderen éigenlijk, ja wat eigenlijk? Je zet je vingers op E, en dan? Je moet wel weten wat je wil spelen, anders klinkt het van geen meter. Dat betekent: afstemmen op wat zich aandient, trouw blijven aan wat wezenlijk is, flexibel zijn maar voor ogen houden dat er wel degelijk verschil is tussen een E en een Es. Dat er  verschil is tussen behoeften en verlangen. Dat het uitmaakt of iemand slachtoffer is van omstandigheden ("gelukkig redde mijn acupuncturist mij net op tijd van een nieuwe aanval van migraine") of de dans van het leven meedanst. Soms is het vandaag niet de tijd voor die éne vraag, en volgende week wel. Soms is het tijd voor acupunctuur, soms niet. Een weinig aantrekkelijke boodschap, op de 50-plusbeurs of in de Libelle. Soms heeft iemand liever pijn in zijn buik dan dat hij een belangrijke stap in zijn ontwikkeling zet. Soms gebeuren er wonderen als iemand stopt met van haar klachten af proberen te komen. Soms wordt het ineens muziek, en vraag ik me sterk af of er mede dank zij míjn intentie misschien een beweging op gang komt waar ik alleen maar met verwondering naar kan kijken.

Koos van Kooten
april 2005

Een video waarop een dulciaan te zien en vooral te horen is: