Doormeet-apparaten

Ongeveer 10 jaar geleden had ik af en toe een Ford Thunderbird onder mijn gat, zoals dat zo mooi heet. Mooi stuk techniek, man. Je geeft gas en wie net nog naast je stond bij het stoplicht is een stipje in je achteruitkijkspiegel. De auto was niet van mij, maar hij straalde toch wel op me af. Wat een al dan niet duur apparaat al niet kan doen, voor je zelfgevoel en voor het beeld wat anderen van je hebben.

Op een neonatologieafdeling (afdeling voor pasgeboren, meestal te vroeg geboren baby's) liggen baby-tjes standaard aan een monitor: hartslag, bloeddruk, zuurstofverzadiging, dat soort dingen. En zelfs de meest liefhebbende ouders kunnen het al na korte tijd niet meer laten om vóór ze hun kindje één blik waardig keuren te kijken of op de monitor alles in orde is. Wat een ongetwijfeld mooi en handig apparaat kan doen!

Tijdens mijn acupunctuuropleiding was er een docent die ook veel met wat ik maar even oneerbiedig 'doormeten' noem werkte en dat een keer demonstreerde. Ik weet niet meer hoe het apparaat heette (VEGA?), wel dat er knoppen en wijzertjes aanzaten, dat het geluid gaf en dat de proefpersoon twee staven moest vasthouden. Door testbuisjes in de stroomkring te plaatsen kon je kijken of er ergens iets aan schortte of ontbrak.
Het beeld wat me hiervan is bijgebleven is een combinatie van de Ford Thunderbird en de neonatologie-monitor. Ford Thunderbird: hoe de docent als het ware een beetje groter en machtiger werd door het plaatsnemen achter het apparaat, het uitleggen hoe het werkte en het gepiep en de wijzertjes. Neonatologie-monitor: hoe iedereen gebiologeerd werd door de test, en we allemaal even vergaten dat er ook nog iemand zat die er op een bepaalde manier uitzag, praatte, rook, bewoog, voelde, wilde, verlangde en zich ontwikkelde. 

De laatste tijd komen er steeds vaker van dit soort apparaten in mijn gezichtsveld. Veel N.V.A.-leden (moet je ze dan acupuncturisten noemen?) werken er mee. Bicom, Mora, bioresonantie. Ik geef ruiterlijk toe dat ik er niet zo veel van weet. Maar wat ik erover lees en hoor sterkt me in die eerste indruk. Dat zowel de behandelaar als de behandelde erdoor veranderen, minder contact met zichzelf en met elkaar hebben. En of dat erg is? Dat hangt ervan af op wat voor manier je een behandelrelatie ziet. Zelf heb ik het niet zo op geheimzinnige apparaten die op een voor mij volslagen ondoorzichtige manier bepalen wat er aan de hand is, die mij het zicht ontnemen op de mens achter de al dan niet vermeende afwijking. Maar blijkbaar ligt dat voor veel mensen - behandelaars en hulpvragers - heel anders.

Als ik de websites van verkopers van deze apparaten moet geloven laat ik dus een geweldige mogelijkheid liggen om mensen beter te maken. Dat spijt me dan geweldig. Mijn arbeidsvreugde is ook wat waard, en ik geloof er denk ik ook te weinig in om de meer dan vijftig procent 'placebo-effect' die bij elkebehandeling meespeelt volledig uit te buiten. Blijft er nog één vraag over die blijft knagen: zijn al deze doormeet- en behandelapparaten eigenlijk op de één of andere manier met acupunctuur of Chinese geneeswijzen verwant??

Koos van Kooten
juni 2005